Głos filozofa odtworzono na podstawie próbek DNA. Materiał genetyczny zebrano z oryginalnych manuskryptów Nietzschego oraz z książek należących do jego prywatnej kolekcji. Wszystkie zachowane rękopisy znajdują się w Weimarze, zamknięte w ognioodpornym sejfie w Willi Silberblick, gdzie filozof mieszkał wraz z siostrą, Po jego śmierci siostra kupiła dom (wcześniej należał do przyjaciółki jej brata) i urządziła tam poświęcone Nietzschemu archiwum. Książki, które po sobie pozostawił przechowywane są w weimarskiej Bibliotece Księżnej Anny Amalii.

Z takich drobiazgów naukowcom udało się wyizolować fragmenty naskórka (jeden z podstawowych "składników" kurzu w naszych domach). Nie obyło się także bez bardziej konkretnych znalezisk, jak np. zagubiony między kartkami włos. Mimo to - nie było lekko:
"Sprawdziliśmy książki Nietzschego pod kątem materiału pozostawionego przy dotyku [Touch DNA], używając metody Tape Lift. Pobraliśmy próbki z powierzchni 2695 stron (po 55 stron z każdej książki) ... licząc na natrafienie na komórki skóry. Z pobranych próbek, tylko 8 dało nam ilość DNA pozwalającą na wykorzystanie ich".

Aby upewnić się, że znaleziska rzeczywiście mają w sobie poszukiwane DNA Nietzschego, porównano je z materiałem genetycznym pobranym od jego krewnych. Ponadto nieco materiału udało się pobrać z doczesnych szczątków zmarłego przed stu piętnastu laty filozofa.


Teraz trzeba było wykonać najtrudniejszą część eksperymentu: odczytać z genomu wszystkie cechy odpowiadające za barwę głosu i stworzyć program, który będzie potrafił przetworzyć je na dźwięk. Takich programów naukowcy stworzyli siedem. Wszystkie przetestowano na ludziach żyjących (grupa liczyła 4287 osób) - z całkiem niezłym rezultatem. Dokładność odtwarzania głosu przez generatory wynosi 94,68%. Możemy więc z dość dużą pewnością stwierdzić, że prezentowane poniżej nagranie odpowiada barwie głosu Fryderyka Nietzschego. Oczywiście maszyna nigdy nie będzie w stanie oddać subtelności intonacji, emocji towarzyszących mowie (ani tego, że wąsy Nietzschego działały jak tłumik) - wszystko to brzmi nieco sztywno, na to jednak na razie nic nie poradzimy.

Poniższy fragment pochodzi z listu Nietzschego do Georga Brandesa ze stycznia 1889 roku:

"Nachdem Du mich entdeckt hast, war es kein Kunststück mich zu finden: die Schwierigkeit ist jetzt die, mich zu verlieren".
"Gdy już mnie odkryłeś, nie było trudno mnie znaleźć. Teraz zastanów się raczej jak się mnie pozbyć".


Źródło: DNA-based prediction of Nietzsche's voice