W przeciwieństwie do większości narkotyków, LSD wydaje się dość bezpieczne - działa już przy minimalnej dawce, trzeba by zażyć ogromną ilość, by zaobserwować długotrwałe negatywne efekty fizyczne, a w dodatku, mimo kilkudziesięcioletniej historii badań nad LSD, nie są znane przypadki psychicznego czy fizycznego uzależnienia.

#2.

Prof. David Nutt z Bristol Univeristy, a zarazem członek Komisji ds. Nadużywania Narkotyków przygotował „ranking” substancji psychoaktywnych według ich szkodliwości. LSD zajmuje w nim 14. miejsce na 20, podczas gdy znacznie bardziej powszechny i łatwiej dostępny alkohol sklasyfikowano na miejscu 5.

#3.

Związki LSD z alkoholem sięgają nieco dalej niż można by sądzić. Na przełomie lat 60. i 70. przeprowadzono badanie wpływu LSD na osoby leczące się z alkoholizmu. Okazało się, że u 60% chorych zaobserwowano zmniejszone zainteresowanie alkoholem. Trzeba jednak zaznaczyć, że efekty utrzymywały się nie dłużej niż 6 miesięcy. Później wpływ LSD był już niezauważalny.

#4.

Przyjmowana jednorazowo dawka LSD to od 100 do 500 mikrogramów, zwykle jednak bliższa pierwszej połowie skali. To w zupełności wystarczająco, by udać się na wycieczkę w nieznane. Oznacza to również, że LSD jest od 100 do 4000 razy bardziej aktywne od innych substancji psychoaktywnych, np. psylocybiny czy meskaliny.

#5.

Syntezy LSD jako pierwszy, w 1938 roku, dokonał Albert Hofmann - szwajcarski chemik zatrudniony w laboratoriach firmy Sandoz, do dzisiaj działającej jako Novartis. LSD miało początkowo być stosowane jako lek wspierający pracę układu oddechowego i układu krążenia, jednak kiedy dokładniej przyjrzano się jego działaniu, sprzedaży substancji zakazano w 1967 r.

#6.

Wykreślenie z listy leków i idący za tym zakaz sprzedaży stał się wodą na młyn dla popularności LSD. Wiadomość o psychoaktywnym oddziaływaniu środka rozeszła się po świecie, a LSD stało się cennym i poszukiwanym wyrobem. Po dziś dzień LSD kojarzy się przede wszystkim z hipisami - to oni w latach 70. XX wieku szczególnie zainteresowali się substancją.

#7.

LSD pozyskuje się głównie ze sporyszu - przetrwalników grzyba atakującego zboża i trawy - będącego źródłem ergotaminy. Obecnie sporysz praktycznie nie występuje w zbożach, co jest zasługą programów ochrony roślin. Zanim ograniczono jego występowanie, nierzadko występowały zatrucia prowadzące do zbiorowych halucynacji, a także licznych śmierci.

#8.

Znani z niecodziennych eksperymentów naukowcy z NASA postanowili sprawdzić jak na wspomaganie różnymi narkotykami zareagują pająki. Wszystkie z testowanych substancji obniżyły zdolność pająków do budowania regularnej sieci - z wyjątkiem LSD, po którym pająki stały się i bardziej pracowite, i bardziej dokładne.

#9.

Kary Mullis, laureat Nagrody Nobla z 1993 roku, wynalazł technikę PCR, pozwalającą kopiować określone sekwencje DNA. Jak przyznał w wywiadzie, swoje odkrycia zawdzięcza… stosowaniu LSD. Mullis, wraz z innymi pracownikami Uniwersytetu Berkeley, miał powszechnie stosować LSD w latach 60. i 70. „Było to doświadczenie otwierające umysł”, powiedział.

#10.

W 1999 roku, podczas przenoszenia laboratorium policja w Kansas zatrzymała Williama Leonarda Pickarda, istnego kwasowego magnata. Oszacowano, że w ostatniej dekadzie XX wieku aż 90% LSD dostępnego na światowych rynkach zostało wyprodukowane przez niego osobiście! Po zatrzymaniu Pickarda dostępność LSD w USA spadła w ciągu dwóch lat aż o 95%.

W serii „Tomek w krainie odlotu” ukazały się już:
10 kokainowych faktów z narkotykowego świata
10 heroinowych faktów z narkotykowego świata

Źródła: 1, 2, 3